هرکه را دیدم ز لاف ما و من شرمنده بود

شخص هستی چون سحر هرجانفس زد خنده بود

ماجرای چرخ با دلها همین امروز نیست

دانه ای گر داشت دایم آسیا گردنده بود

خودفروشان خاک گردیدند و نامی چند ماند

عالمی عنقاست اینجا نیستی پاینده بود

خلق از بی اتفاقی ننگ خفت می کشد

پنبه ها ربطی اگر می داشت دلق و ژنده بود

آرزوها در کمین نقب شهرت خاک شد

نام هم بهر فرورفتن زمینی کنده بود

صورت آیینه جز مستقبل تمثال نیست

بی تکلف رفتهٔ ما بود اگر آینده بود

نرگسستانهاست گلجوش از غبار این چمن

خوش نگاهی از حیا چشمی به خاک افکنده بود

بر سر فرهاد تا محشر قیامت می کند

تیشه ای کز بی تمیزی روی شیرین کنده بود

عالمی زین انجمن در خود نفس دزدید و رفت

تا کجا بوی چراغ زندگانی گنده بود

مستی و مخموری این بزم بی تغییر نیست

باده تا بوده است یکسر رنگ گرداننده بود

نه فلک دیدیم و نگرفتیم ایراد دویی

از دم یک شیشه گر این شیشه ها آکنده بود

دوش جبر و اختیاری مبحث تحقیق داشت

جز به حیرت دم نزد بیدل چه سازد بنده بود